11/09/13

Na espada de Berenguela (I)

Lembrades o que vos contei sobre a lingua antiga? 

Hai tempo que quería poñer en imaxe o que teño eu na miña cabeza sobre a espada de Berenguela.

A espada é, alomenos para min, un elemento esencial na historia: é o símbolo do camiño que deberá andar Berenguela. Para ela, é a realización do que sempre quixo (mesmo se lle dá algo de medo, pero a quen non?) e eu penso que é significativo que sexa un agasallo da súa nai adoptiva.

Por iso, xa que me puxen coa lingua antiga, quixen escribir o texto que aparece gravado na arma. Mesmo se este alfabeto estraño o inventei eu, aínda me é complicado montar frases, pero isto é unha boa práctica.

Lembrades o texto? É este:

«Vill Gwilith gwør Twörv vererde Twoeg gehaabe ev, 
es Eavaern Lile ael ij gwør nea Zoe.
Kuür w Padær nea ijke Faddr, Berenguela»

Que viña significando: «Coma a lúa guía ao sol para que volva ser día, os soños do corazón guiarante na vida. Sorte e felicidade no teu destino, Berenguela».

Por agora, puiden facer a primeira parte, ata a coma, e púxena algo xeitosa para poder amosárvola:
 

Que vos parece? Gustaríavos saber máis sobre a lingua antiga? Dicídeme, eu cóntovos!

Lémonos!

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Que te contas?